Blog berichten van '2020' 'maart'

Op reis naar binnen

Bij sommige mensen begint de stress de donkeroranje zone te bereiken. Er hoeft soms nog maar weinig te gebeuren en er volgt een explosie. Gister zag ik op tv een opname uit een supermarkt. Een oudere vrouw de bij de kassa stond, deelde een trap uit naar een man die wee keer vlak achter haar langs liep. Hierop mepte hij weer terug. En hij was iets krachtiger. Tja, voorbeeld van Coronastress! Ik vermoed dat voor de Corona zijn intrede had gedaan, deze vrouw niet eens in de gaten gehad zou hebben dat er iemand achter haar langs liep.

Coronastress
In perioden als deze ontstaan ook nieuwe woorden. Coronastress is er zo eentje. Zorgen over werk, gezondheid, onveiligheid kunnen ontaarden in piekeren, angsten en andere klachten die behoren bij hoge spanninglevels. Invoelbare stress. En soms ook onnodige stress.
Invoelbaar omdat de meeste mensen het bijzonder lastig vinden om met onzekerheid om te gaan. De meest gebruikte copingstijl is controle proberen te krijgen over een situatie. Hamstergedrag is daar een voorbeeld van.
Onnodig omdat we vaak zelf ongemerkt ons spanningslevel verhogen. En juist omdat dit ongemerkt gaat, is het verleidelijk om alleen maar naar de wereld buiten jezelf te kijken bij het op zoek gaan naar de oorzaak van je spanning(sklachten en -gedrag).

Ik pleit er voor om van de noodsituatie gebruik te maken. Leer herkennen waar jij werkelijk invloed op kunt hebben. Maak de reis naar binnen en ontdek wat je daar zelf doet waardoor je deze periode onnodig stressvoller maakt dan dat het al is. Herken je eigen patronen, dat is stap 1. Erkennen is stap 2. Eerlijk zijn naar jezelf dat je niet altijd handig bezig bent en jezelf daarover niet veroordelen want dan creëer je opnieuw een spanningsbron. Word je bewust dat je kunt kiezen voor een nieuw patroon, nieuw gedrag.
Stap 3 is gaan experimenteren hoe jij jezelf in balans kunt brengen en houden. Zodat je zelf het oog van de orkaan kunt zijn terwijl de storm om je heen raast. In het oog is er rust.

Wat helpt om de reis naar binnen te maken?
Net zo goed als dat er meer wegen naar Rome leiden, zijn er ook verschillende wegen naar het oog van de orkaan. De een doet dit joggende, een ander zittend in een lotushouding.
Wat wel een vereiste is als je een ander resultaat wilt, je ook iets anders gaat doen. Ga op pad, doe eens gek, doe het eens anders.
De grote grap is dat je zult uitkomen bij niet-doen. En dat is lastiger dan je denkt. Het gaat namelijk niet over niet-doen in gedrag maar over niet-doen in denken. Niet-doen als in stoppen met oordelen en piekeren etc. Kortom, het gaat over rust vinden in je denken. Dat betekent niet dat je niet meer denkt. Het betekent dat je niet langer onnodig bezig bent met je aandacht naar het verleden te brengen of naar de toekomst. Over het rusten in het enigste moment dat werkelijk bestaat: het NU.

Delen in jezelf die daarbij helpen zitten bij veel mensen op de achterste stoelen in de klas (zie uitleg over het klaslokaal youtube: ontdek je gebruiksaanwijzing). Denk daarbij aan de genieter of het speelse kind. Bij uitstek delen in onszelf die alleen maar bezig zijn met het huidige moment.
Jezelf leren kennen gaat alleen door de reis naar binnen te maken. Dat vraagt tijd om de reis te maken en lef om je angsten te belichten met je aandacht. Het vraagt moed om te experimenteren en wijsheid om keuzes te maken.

We hebben allemaal leren lopen, veters knopen en als je dit leest heb je ook leren lezen. Dat ging allemaal met vallen en opstaan. Heb compassie met jezelf. Heb jezelf lief, ga vallen en weer opstaan. Ga op reis.

We leven in een boeiende tijd. De economie gaat met piepende remmen van de 5e naar de 2e versnelling, onzekerheid neemt toe en daarmee de behoefte om controle te krijgen.

De adviezen hoe om te gaan met (de gevolgen van) het Corona virus stromen je van alle kanten tegemoet. De hoeveelheid psychologen en coaches die je allerlei wijze tips mee willen geven zijn teveel om op te noemen. Van vitamine C tot aan het houden van structuur in je dagritme en van alles ertussen in.

Wat is er gaande?

Er zijn (minstens) 2 levels om deze wereldsituatie te beschouwen. Vanuit de mens, en vanuit de aarde.

Als ik er vanuit de positie van een mens naar kijk, dan zie ik dat we al onze vermogens inzetten om een virus te bedwingen dat in ons lichaam de balans teveel verstoord. Het virus gebruikt de mens als gastheer, komt ongelimiteerd tot groei en bloei en laat zich vooralsnog niet corrigeren. Het neemt in aantal toe en put zijn gastheer uit met soms de dood als gevolg. Er wordt een stevig beroep gedaan op het natuurlijk herstellend vermogen. Helaas is dat bij sommige mensen al aangetast door andere oorzaken.

Als ik er vanuit moeder aarde naar kijk, dan zie ik de mens als een variant op een diersoort die de aarde gebruikt als gastvrouw, die ongelimiteerd tot groei en bloei komt en zich vooralsnog niet heeft laten corrigeren. Ze neemt in aantal toe en put haar gastvrouw uit en bedreigd de balans met overige diersoorten zo sterk dat meerdere soorten inmiddels uitsterven in het vooruitzicht hebben. Er wordt een stevig beroep gedaan op het natuurlijk herstellend vermogen. Helaas is dat bij moeder aarde al aangetast door andere oorzaken.

Vanuit welk niveau kijk je ergens naar?

Kan de aarde denken?

Kan de aarde denken? Geen idee. Kan de aarde dan wellicht op een andere manier communiceren met de levende systemen die gebruik maken van haar als gastvrouw? Nou, dat zou zomaar kunnen. Voor communicatie is echter wel verbinding noodzakelijk. Als er aan de andere kant niemand luistert omdat men niet is afgestemd op de juiste frequentie ....

De vraag is of de mensheid zich gaat verbinden met haar gastvrouw, moeder aarde. Of de mensheid haar boodschap nu eindelijk eens gaat herkennen, erkennen en er op een gezonde (oftewel harmonieuze) manier mee omgaat.  

Hmmm, dat laatste komt terug in een doelstelling die ik in de afgelopen 17 jaar vaak in rapportages heb opgeschreven hoewel het dan ging over grenzen: Client(e) herkent zijn/haar grenzen, erkent deze en kan er op een gezonde manier mee omgaan. 

Grenzen, daar is iets mee in deze crisis.....
Enerzijds is er sprake van verenging: de landsgrenzen gaan wel of niet dicht, de begrenzing tussen mensen onderling is 1,5 meter geworden en het toiletpapier is op de bon. Anderzijds is er sprake van verruiming: thuiswerken met gebruik van de mogelijkheden om vanuit huis wereldwijd te communiceren, de harten van menig mens gaan wijd open en er worden nieuwe creatieve oplossingen bedacht voor tal van problemen.
Begrenzen en verruimen, het lijken tegenstrijdige bewegingen maar heeft zeker een verbinding met elkaar.

Mijn duit in het (advies)zakje

Begrenzen en verruimen speelt ook op het niveau van onze binnenwereld. 
De onzekerheid over de toekomst is opeens voor iedereen heel duidelijk. Media geeft een continue udate over de hoeveelheid zieken en doden zonder dit verder af te zetten tegen een normale sterfte zonder Corona.
Dit zijn fantastisch ingrediënten voor de innerlijke zorgenmaker om een monoloog te starten over wat er allemaal mis kan gaan. En ja, de innerlijke zorgenmaker heeft als favoriete valkuil het maken van rampscenario's.

Mijn tip is deze: begrens je aandacht die je geeft aan je innerlijke zorgenmaker. (Begrenzen is iets anders als negeren!) Verruim je aandacht voor je speelse kind en laat ook de genieter vaker aan het woord. Leef NU.

Maak verbinding met delen in jezelf die wellicht wat naar achter zijn geschoven in je aandachtsveld.
En wie weet, levert deze Corona crisis behalve meer balans voor moeder aarde, ook meer balans op in jouzelf!

Hartelijke groet

Jannie Ligthart
Psycholoog / coach

PS: Meer informatie over delen in jezelf en hoe je dit gesprek kunt sturen? Zie www.ontdekjegebruiksaanwijzing.nl