“Heb je geen zin? Dan maak je maar zin.”
Kreeg jij dat vroeger ook te horen? En merk je op dat je dat misschien zelf ook zegt tegen je kinderen als ze in de uitstelmodus gaan staan? Of antwoord je dan: “Je hebt geluk, het kan ook zonder zin.” ? Een waarheid als een koe alleen helpt dat vaker niet dan wel.
Ergens geen zin in hebben is vaak een excuus om iets ook maar niet te gaan doen. De klus komt misschien iedere dag op je ‘te doen lijst’doordat je het iedere dag weer doorschuift. Of het zeurt alleen in je achterhoofd waar het een soort vage energieslurper wordt.
Uitstelgedrag is een echte energielek.
Zin maken, hoe doe je dat?
Heb je daar ooit bij stil gestaan, dat er echt een manier is hoe je dat kunt doen?
Er zijn 2 invalshoeken die je daarbij kunnen helpen.
De eerste gaat over de omrekenfactor waar ik de vorige keer al over schreef. Heb je naar aanleiding van mijn voorgaande blog je eigen omrekenfactor al eens bekeken? De kans dat je een negatieve omrekenfactor (als in 0,25) hebt ten aanzien van niet-leuke acties is groot.
Met een omrekenfactor van 0,25 heb je het idee dat een klus (bijvoorbeeld ramen lappen) de hele ochtend in beslag gaat nemen. Een hele ochtend zou dan 4 uur zijn. Als je echter aan de slag gaat en je blijkt er ‘slechts’ een uur over te doen, dan heb je een omrekenfactor van 0,25.
Mocht je dan al verschillende andere activiteiten op je agenda hebben staan, dan is dit een argument om het op de lange baan te schuiven. Maar wel een argument wat niet klopt.
Een tweede invalshoek gaat over waar je je aandacht op richt. Je zou kunnen zeggen dat als je iets wilt gaan doen, je daar een bepaald doel mee voor ogen hebt. Bij uitstelgedrag is een veelgehoorde zucht: “Eigenlijk moet ik .... nog doen.”
In mijn boek staat een paragraaf over de valkuil van ‘moeten’. (§ 6.3) Ik geef daar onder andere aan dat bij moeten ook een doel hoort. Bij moeten is het interessant om te gaan onderzoeken wat je doel is, en wat mogelijk het doel achter het doel is.
Heb je dit doel echt duidelijk en kom je nog niet in beweging? Dan heb je grote kans dat je je aandacht niet zozeer gericht hebt op het doel dat je wilt bereiken maar op de hindernis die daarvoor staat. Het is alsof er een drempeltje voor ligt en het doel ligt daar achter.
Alleen, aandacht heeft een bijzondere uitwerking. Alles wat aandacht krijgt, groeit. Dus als je je aandacht steeds op de hindernis richt, wordt de drempel uiteindelijk een hoge schutting die je het uitzicht op je doel ontneemt. En de kans dat je dan nog in beweging komt wordt dan wel heel veel kleiner.
Houd je focus op je doel. Maak het mooier, groter, een gouden lijst er omheen, doe alles om het aantrekkelijker te maken zodat je het heel graag wilt. Dan is de stap over de drempel nog maar een peuleschilletje.
En als je dan je doel hebt bereikt, neem dan extra tijd om er van te genieten!
Plaats uw commentaar